13 grudnia na białostockim Przystanku Historia (siedziba Archiwum i Muzeum Archidiecezjalnego, ul. Warszawska 48) wojewoda podlaski Maciej Żywno, w towarzystwie Barbary Bojaryn-Kazberuk, dyrektor Oddziału IPN w Białymstoku, wręczył Krzyże Wolności i Solidarności, przyznane przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Bronisława Komorowskiego działaczom opozycji: Jerzemu Jamiołkowskiemu i Januszowi Witoldowi Skowrońskiemu.
Źródło: IPN Białystok
W wystąpieniu po uroczystości wręczenia odznaczeń wojewoda wyraził wdzięczność Instytutowi Pamięci Narodowej za przywracanie pamięci o osobach, które poświęciły się walce o wolność w trudnym okresie stanu wojennego. Prosił obecną na spotkaniu młodzież o podtrzymywanie pamięci o ludziach zaangażowanych w tę walkę. W podobnym tonie wypowiadała się Barbara Bojaryn-Kazberuk, podkreślając, że pamięć ta powinna wynikać nie tylko z obowiązku, ale i z serca.
Janusz Witold Skowroński pochodzi z Suwalszczyzny. W latach osiemdziesiątych prowadził działalność w NSZZ „Solidarność” Region Mazowsze przy Zakładach Mechanicznych Ursus w Warszawie. W związku z kontynuowaniem działalności w podziemnych strukturach związku po wprowadzeniu stanu wojennego, Wydział V KSMO/SUSW w Warszawie rozpracowywał Janusza Skowrońskiego w ramach sprawy operacyjnego rozpracowania kryptonim „Zmowa”, prowadzonej w okresie od czerwca 1982 do września 1983 r. W ramach powyższej sprawy rozpracowywany był jako członek „grupy terrorystycznej” mającej na celu przeciwstawianie się siłom porządkowym oraz przygotowywanie butelek z benzyną celem ataku na pojazdy i budynki resortu spraw wewnętrznych.
9 września 1982 r. został zatrzymany, tymczasowo aresztowany, a następnie oskarżony o to, że w okresie od sierpnia do września 1982 r. w Warszawie kontynuował działalność w nielegalnych strukturach NSZZ „Solidarność”, uczestnicząc w zebraniach oraz kolportując ulotki, za co Sąd Wojewódzki w Warszawie skazał go 30 maja 1983 r. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności. Podczas pobytu w Areszcie Śledczym Warszawa–Mokotów, J. Skowroński, protestując przeciwko niesłusznemu aresztowaniu, uczestniczył w głodówce. Z Zakładu Karnego zwolniony został 31 maja 1983 r. Po wyjściu z więzienia powrócił do Suwałk. Tam nawiązał kontakt z działaczami „Solidarności”.
Był jednym z kurierów prasy podziemnej dostarczanej z Regionu Mazowsze do Regionu Pojezierze, a następnie członkiem utworzonego 11 stycznia 1989 r. Międzyzakładowego Komitetu Organizacyjnego w Suwałkach. W okresie od października 1988 do sierpnia 1989 r. był rozpracowywany przez Wydział V WUSW w Suwałkach w ramach sprawy operacyjnego rozpracowania kryptonim „Czas”.
Uhonorowany został również Jerzy Antoni Jamiołkowski, członek ZMS, ZSMP, PZPR, który 13 grudnia 1981 r. został internowany w Ośrodku Odosobnienia w Białymstoku, następnie w Suwałkach. W latach 1982–1990 był zastępcą kierownika Działu Planowania BZPB Fasty, a do 1988 r. członkiem podziemnej Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” w Fastach. Od 2008 na emeryturze.
