Ważne, aby w trakcie oddziaływań terapeutycznych, dziecko miało poczucie wpływu na przebieg zajęć. Dzieje się to z wykorzystaniem pomocy edukacyjnych i dydaktycznych, które dają dziecku możliwość działania – budowania, manipulacji, czy rozwijania twórczości.
Układanki z obrazkami mogą być pomocne w poznawaniu nowych wyrazów dla rzeczy i czynności. Puzzle dźwiękowe pomogą w rozpoznawaniu nowych dźwięków i rozwoju motorykę rąk dziecka. Gry i zabawy ruchowe urozmaicą piłki do skakania, szczudła, trampoliny. Z kolei współpracę i komunikowanie się można ćwiczyć w trakcie gier i zabaw zespołowych. Zabawki korekcyjne, czyli zabawki terapeutyczne pełnią dużą rolę w terapii – dziecko ma poczucie zabawy i radości, zamiast żmudnych ćwiczeń. Terapia automatycznie kojarzy mu się z przyjemnością i odkrywaniem, a nie pracą.
Dlatego też, im wcześniej i bardziej skutecznie umożliwimy dziecku dostęp do znaczących bodźców, a następnie pokierujemy jego uwagą i aktywnością, tym lepiej umożliwimy mu pełny rozwój. Pomagać w tym będą przedmioty codziennego użytku i zabawki, które można wykorzystywać również w celach terapeutycznych.
Doświadczenie naukowe potwierdziły, że układ nerwowy, choć w części „zaprogramowany” przez nasze geny, w dużej mierze kształtuje się pod wpływem docierających do niego bodźców. Człowiek jest neurologicznie gotowy do tego, aby rozwijać mowę i język mówiony oraz zdolność czytania poprzez centralny system odbiorczy. Badania nad rozwojem mózgu pokazują, że stymulacja zmysłowa ośrodków odbiorczych w mózgu jest bezwzględnie konieczna dla poprawnego rozwoju. Dzięki plastyczności mózgu dziecko cały czas nabywa nowe umiejętności.
Używając porównania do wszechobecnych już w naszym codziennym życiu komputerów, można sformułować następującą zasadę: aby dane były przetwarzane, muszą być najpierw wprowadzone. A zatem, wszystko, co czynimy, aby „zaprogramować” te ważne ośrodki w mózgu dziecka poprzez bodźce, rozszerza jego możliwości.
