Suwalska socjeta bawi się (recenzja, foto)

Bale w Resursie Obywatelskiej przeszły do historii Suwałk. Były podobno wspaniałe. Fotografia z balu morskiego jest tego znakomitym potwierdzeniem. Zastanawiałam się, jak uda się próba wskrzeszenia ducha balu z początku XX wieku i umieszczenia go we współczesności.

Autor: Iwona Danilewicz

„Bal w Resursie Obywatelskiej z 1914 r.” publiczność Suwalskiego Ośrodka Kultury mogła obejrzeć na Dużej Scenie z okazji Święta Niepodległości. Wcześniej, uczestnicy balu wykonali program w odremontowanym budynku Muzeum Okręgowego w Suwałkach, czyli dawnej Resursie Obywatelskiej. To musiał być widok… [widowisko zostało zarejestrowane dla potomności – przyp. red.]. Widowisko wykonane w SOK było praktycznie pozbawione dekoracji, klimat podkreślały wyłącznie światła.

Co trzeba oddać twórcom i wykonawcom programu, to przede wszystkim ogrom włożonej pracy. Nie wystarczy pochwalić za wspaniałe stroje – suknie i fraki – ostatni krzyk mody, ówczesnej, rzecz jasna [kostiumy uszyte przez Teatr Polski w Warszawie i Salon Mody „Anastazja” w Suwałkach – przyp. red.]; zapał; oddanie; wiarygodne emocje i dobrą zabawę na scenie oraz staranne przygotowanie – w każdym aspekcie. Trzeba zaznaczyć, że prócz Zespołu Pieśni i Tańca „Suwalszczyzna” przed publiką wystąpili przecież obywatele Suwałk, którzy z tańcem na co dzień niekoniecznie są związani. Taka była idea balu, by do grona jego uczestników dołączyć również osoby „z zewnątrz”. W roli Patronów, czyli Szacownych Obywateli Suwałk wystąpili: Grzegorz Mackiewicz i Jolanta Hinc Mackiewicz (jako Jan i Janina Zawadzcy); Andrzej Zdyb i Małgorzata Daghir (jako Teofil i Zofia Noniewiczowie); Krzysztof Szade i Teresa Sawicka (jako Adam i Wiktoria Modlińscy); Marek i Jolanta Staszkiewicz (jako Stanisław i Maria Krippendorfowie); Piotr Kuczek i Bożena Ostrowska (jako Wacław i Eleonora Kuncowie); Krzysztof Kapusta i Renata Skórkiewicz (jako Leonard i Adela Klonowscy); Andrzej i Ewa Dudanowicz (jako Stanisław i Maria Staniszewscy) oraz Janusz Bartoszewicz i Elżbieta Gaczkowska-Bartoszewicz (jako Stanisław i Laura Turczynowiczowie). Znakomitym, zapisanym w historii miasta parom, towarzyszyła młodzież debiutująca, panny i kawalerowie, dla których w tamtym czasie podobny bal w mieście gubernialnym musiał być wydarzeniem niezwykle emocjonującym.

W programie balu znalazły się tańce popularne w 1914 roku, które – co jest całkiem prawdopodobne – suwalska socjeta wówczas tańczyła: walc, kadryl, polka galopka, mazur, polonez, oberek, czy nawet nieco kontrowersyjny padespan o hiszpańskim rodowodzie. Ciekawe doświadczenie wizualne i lekcja historii.

Odbiór najnowszego widowiska ZPiT „Suwalszczyzna” warto oceniać pod względem pracy zbiorowej. Bo tak jak budynek Resursy Obywatelskiej, wzniesiony ze składek społecznych społeczności suwalskiej, tak i program taneczno-muzyczny nie jest efektem działania jednostki. Orkiestra grająca muzykę na żywo to oczywiście kapela ZPiT „Suwalszczyzna” z Krzysztofem Krzesickim na czele. Koncepcję programową widowiska stworzyli Mirosław Nalaskowski i Małgorzata Wojdełko, odpowiedzialna również za przygotowanie zespołu tanecznego. Przygotowanie chóru wziął na siebie dr Ignacy Ołów. Scenariusz, reżyseria i choreografia to dzieło Jarosława Wojciechowskiego. A to wciąż nie wszystko. W przygotowaniu widowiska „Bal w Resursie Obywatelskiej 1914 r.” uczestniczyli także: dr Tomasz Nowak z Uniwersytetu Warszawskiego (konsultacje muzyczne); dr Krzysztof Skłodowski z Muzeum Okręgowego w Suwałkach (konsultacje historyczne); Jadwiga Koszutska z Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie (ekspertyza kostiumograficzna); Jolanta Hinc-Mackiewicz z Suwalskiego Ośrodka Kultury (konsultacje teatralne).

W trakcie balu odbyła się akcja charytatywna prowadzona przez SOK i Fundację Art-S.O.S. Panie „z towarzystwa” w kąciku misyjnym zbierały środki „Na perkusję dla Michała oraz na trąbkę dla Alka” – stypendystów fundacji Alicji Roszkowskiej. Udało się uzyskać 2017,20 zł. Kwota wystarczy na zakup perkusji. Aby wspomóc zakup trąbki, warto skontaktować się z Art-S.O.S. i zapytać o szczegóły.

Bal rozpoczyna się od podróży pewnej młodej kobiety do przeszłości. Lustro przenosi ją do Suwałk z początku XX wieku. A może to tylko sen?

Widowisko i towarzyszące temu wydarzenia kulturowe zostały zrealizowane w ramach projektu Suwalskiego Ośrodka Kultury pt. „Muzyczno-taneczna ludowa tożsamość Suwalszczyzny i północno-kresowych regionów”, współfinansowanego ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Informacje o projekcie i wiele interesujących materiałów można znaleźć na stronie: www.dziedzictwosuwalszczyzny.soksuwalki.eu.

Fot. Niebywałe Suwałki, Marcin Wasilewski oraz Wojciech Otłowski – www.wojciech-otlowski.pl