Niektórzy idą własną drogą, realizują swoje wizje, deklarują niezależność i nieuleganie wpływom, inni z dumą podkreślają fakt, iż czerpią inspirację z działań osób uznanych, docenionych. Czasem, choć sukces tych ostatnich nie jest tak oczywisty, ktoś może stać się źródłem inspiracji, mistrzem, mentorem. Tak właśnie stało się – i dzieje się nadal – w przypadku aktorki i reżyserki, współzałożycielki Teatru Adekwatnego, Magdy Teresy Wójcik oraz znanej doskonale suwalczanom (i nie tylko) – Jolanty Hinc-Mackiewicz, której marzenie o stworzeniu teatru w grodzie nad Czarną Hańczą udało się zrealizować w pełni i już od ćwierć wieku możemy dzięki niej współprzeżywać z aktorami-amatorami pragnącymi podzielić się tym, co im w duszy gra.
Autor: Katarzyna Otłowska
Magda Teresa Wójcik najbardziej znana jest szerokiej widowni z tytułowej roli w filmie „Matka Królów”, a choć przyniosła ona aktorce liczne nagrody, jej styl grania – będący sztuką przekonywania, a nie udawania – nie stał się obowiązujący wśród aktorskiej braci. Dodajmy, że jego recepcja była nieco opóźniona, gdyż obraz stał się jednym z wielu „półkowników”.
Dopiero po pięciu latach trafił do kin i to raczej do tzw. „wąskiej dystrybucji”. Jak wspominał syn aktorki, Tomasz Wójcik, była ona doceniana przez swoje środowisko, ale pewne względy zaważyły na tym, że zaangażowanie, bezwzględna szczerość, skupienie na widzu, szacunek wobec niego nie stały się normą.
W taki właśnie sposób realizowała przedstawienia w teatrze, którego była założycielką wraz z Henrykiem Boukołowskim. Uwielbiała jeździć z przedstawieniami do widza, bez wahania przedkładała ten typ sztuki aktorskiej nad grę w filmach, serialach. Uważała, że w takim bezpośrednim kontakcie z odbiorcą tworzy się nowa jakość, że bez widza – nie istnieje. Bez makijażu, w niekrępującym stroju, skupiona na przekazie, na znalezieniu płaszczyzny porozumienia z widzem, aktorka magnetyzuje, skupia uwagę, nawet nagrania spektakli wywierają wielki wypływ na oglądających.
W piątą rocznicę śmierci aktorki, 17 września 2016, założycielka Teatru Efemerycznego zorganizowała wieczór wspomnień o Magdzie Teresie Wójcik. Jolanta Hinc-Mackiewicz przez osiem lat była związana z Teatrem Adekwatnym, poznała go niejako od kuchni, gdyż pracowała tam dorabiając na studia – krótko w charakterze bileterki, potem przez wiele lat jako asystentka i adeptka. Charyzmatyczna osobowość Magdy Teresy Wójcik, jej przesłanie przekazywania znakomitych tekstów literackich, poruszania ważnych tematów z przeszłości – to wszystko wpłynęło na kształt suwalskiego teatru, na sposób prowadzenia aktorów, przygotowywania ich do roli przyjęty przez Jolantę Hinc-Mackiewicz.
Aby oddać hołd swej mistrzyni, inicjatorka powstania Teatru Efemerycznego zaprosiła osoby mogące przywołać wspomnienia dotyczące wielkiej aktorki. Spotkanie było także drugim etapem obchodów jubileuszu dwudziestopięciolecia działalności zespołu. Podczas sierpniowej jego odsłony odbył się wernisaż wystawy „Plakaty Tomasza Wójcika” w Galerii PATIO – syn aktorki także i tym razem brał udział w obchodach i podzielił się z zebranymi wspomnieniami o swojej matce. Poznaliśmy okoliczności powstawania wielu spektakli, poglądy Magdy Teresy Wójcik na sztukę, metody pracy, wartości, które realizowała w swych działaniach.
Ilustracją do wspominków były fotografie, ale też fragmenty filmów oraz dokument o sylwetce i dokonaniach Magdy Teresy Wójcik – „W drodze”. Obecni i byli członkowie suwalskiego Teatru Efemerycznego oraz jego sympatycy mieli okazję poznać historie wzruszające, poruszające, rozmaite anegdoty, a przede wszystkim – postać wybitnej aktorki i reżyserki.
Warto dodać, że spotkanie odbywało się w Sali imienia Andrzeja Wajdy, w którego kultowym „Człowieku z marmuru” wspominana aktorka wystąpiła w roli montażystki – choć drugoplanowej, na pewno dobrze znanej fanom filmu.
Fot. Wojciech Otłowski – www.wojciech-otlowski.pl
