W Teatrze Dramatycznym im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku trwają przygotowania do premiery spektaklu „Opowieści o zwyczajnym szaleństwie” Petra Zelenki. Przedstawienie reżyseruje Grzegorz Chrapkiewicz.

„Opowieści o zwyczajnym szaleństwie” (w oryginale: „Příběhy obyčejného šílenství”) to wielowątkowa komedia twórcy związanego z czeskim kinem. Operując absurdalnym dowcipem i surrealistycznym poczuciem humoru, Zelenka w niekonwencjonalny sposób opowiada historię ludzi, którzy próbują znaleźć sens życia, szczęście i miłość.

Grzegorz Chrapkiewicz – reżyser spektaklu – przyznaje, że ucieszył się, kiedy okazało się, że sztuki tej nie było jeszcze w repertuarze białostockiego teatru i będzie mógł ją tu zrealizować.

– Jest to dramat bardzo mi bliski. „Siedzi we mnie” odkąd go przeczytałem bardzo dawno temu. Jest bardzo przejmujący, przy pozornie zabawnym entourage’u sytuacji i zdarzeń. Oddziałuje na mnie niezwykle prawdziwym, szczerym wzruszeniem. Jest to również tekst, dzięki któremu można w sposób niezwykle interesujący pracować z aktorami. Aktorzy mogą podczas tej pracy odnaleźć w sobie cechy, możliwości, umiejętności, pewien rodzaj wrażliwości, z którą nigdy dotąd się nie spotkali, której nigdy w sobie nie odkryli. Obojętnie jaki będzie ostateczny rezultat, wiem, że jest tu kilku aktorów, którzy porozmawiali ze sobą tak szczerze, jak nigdy dotąd – mówi reżyser.

Fot. Urszula Bondaruk, Teatr Dramatyczny, Opowieści o zwyczajnym szaleństwie,

Scenografię do przedstawienia zaprojektował Wojciech Stefaniak, a kostiumy Aneta Suskiewicz. Muzykę skomponował Szymon Wysocki. Za reżyserię świateł odpowiada Olaf Tryzna. Na scenie zagrają aktorzy Teatru Dramatycznego: Justyna Godlewska-Kruczkowska, Arleta Godziszewska, Urszula Mazur, Monika Zaborska-Wróblewska, Bernard Bania, Patryk Ołdziejewski, Piotr Szekowski oraz gościnnie: Aleksandra Przesław, Łukasz Borkowski, Marek Cichucki i Dawid Malec.

– Czasem wydaje mi się, że jestem normalny, a cały świat wariuje. Innymi razy czuję się wariatem otoczonym zupełnie normalnymi ludźmi. Czy szaleństwo jest wokół, nas czy nosimy je w sobie? Jeszcze nie znam odpowiedzi na to pytanie, a Państwo? Zapraszam serdecznie na „Opowieści o zwyczajnym szaleństwie” – przyjrzymy się tej sprawie wspólnie – zachęca Łukasz Borkowski, wcielający się w rolę Piotra – głównego bohatera sztuki.

Premiera „Opowieści o zwyczajnym szaleństwie” odbędzie się 4 listopada 2017 r. na Scenie Dużej. Bilety na przedstawienie w cenie: 60 zł (premiera), 50 zł (normalny), 40 zł (ulgowy), 25 zł (studencki – zniżka 50% dla studentów na legitymację do 26 r.ż. oraz dla doktorantów do 35 r.ż.), 20 zł (szkolny) oraz 5 zł (bilet dla osób bezrobotnych) dostępne są w Kasie Teatru oraz w sprzedaży internetowej: dramatyczny.pl/kupbilet.

Spektakl można obejrzeć: 4 listopada, godz. 19.00 (PREMIERA); 5 listopada, godz. 17.00; 10 listopada, godz. 20.30; 11 listopada, godz. 17.00; 12 listopada, godz. 17.00; 2 grudnia, godz. 17.00; 3 grudnia, godz. 17.00.

Fot. Urszula Bondaruk, Teatr Dramatyczny, Opowieści o zwyczajnym szaleństwie,

Nota biograficzna autora:

Petr Zelenka
Urodził się w 1967 r. w Pradze, tam też ukończył scenopisarstwo w szkole filmowej FAMU. Na początku lat 90. pracował jako scenarzysta w studiu filmowym Barrandov i dla czeskiej telewizji (gdzie również redagował programy). Już jego debiut reżyserski pt. Mnaga – Happy End (Mňága – Happy end) z 1996 r., o przygodach pewnej kapeli rockowej, zdobył nagrodę na festiwalu filmowym w Pilznie i był pokazywany w kinach za granicą. Guzikowcy (Knoflíkáři) z 1997 roku, drugi film pełnometrażowy, stał się kultowym obrazem dekady w Czechach, który zdobył wiele nagród (w tym Czeskiego Lwa, najważniejszą nagrodę filmową w tym kraju), również na arenie międzynarodowej.

Film z roku 2000 pt. Samotni (Samotáři), którego Zelenka był pomysłodawcą i współscenarzystą, stał się hitem w Czechach i został m.in. nominowany do nagrody FIPRESCI. Sukces odniósł również Rok diabła (Rok ďábla, 2002), fabularyzowany dokument o muzyku Jaromírze Nohavicy. Zdobył Czeskiego Lwa za najlepszą reżyserię, nominację do tej nagrody za najlepszy scenariusz oraz Kryształowy Globus, nagrodę główną na MFF w Karlowych Warach. W 2008 r. Zelenka nakręcił w Polsce (z udziałem polskich aktorów) Braci Karamazow (Karamazovi). Film ten otrzymał nagrodę Czeskiego Lwa dla najlepszego reżysera, nominację do Czeskiego Lwa za najlepszy scenariusz, a także Nagrodę Specjalną Międzynarodowej Federacji Krytyki Filmowej (FIPRESCI). Zelenka był również pomysłodawcą i scenarzystą serialu telewizyjnego Terapie z 2011 roku. W 2015 nakręcił obraz Zagubieni, który zdobył Czeskiego Lwa za najlepszy scenariusz oraz nominację do tej nagrody za najlepszą reżyserię. Począwszy od debiutu, każdy jego film stawał się wydarzeniem.

Zelenka jest autorem takich sztuk teatralnych jak m.in. Odjazdy pociągów (Odjezdy vlaků, 2004), Teremin (2005) i Skutki uboczne (Ohrožené druhy, 2011). Sztuka Dubbing street (Dubbing street, 2012) jest wielkim powrotem Zelenki do „macierzystego” teatru Dejvické Divadlo. Sztuka Opowieści o zwyczajnym szaleństwie (Příběhy obyčejného šílenství, 2001; w 2005 r. powstał również film), w tłumaczeniu Krystyny Krauze, jest z powodzeniem grana w wielu polskich teatrach. W Czechach sztuka ta otrzymała najważniejszą czeską nagrodę dramaturgiczną – Nagrodę Alfréda Radoka. W Polsce ukazała się w antologii sztuk czeskich Opowieści o zwyczajnym szaleństwie(wydawnictwo ATUT, Wrocław 2006).

Nota biograficzna reżysera:

Grzegorz Chrapkiewicz – aktor, reżyser, pedagog. Wychowanek krakowskiej PWST. Jako aktor debiutował w krakowskim Starym Teatrze w spektaklu „Mord w katedrze” T. Eliota w reżserii Jerzego Jarockiego. Jednak swe największe kreacje aktorskie stworzył w teatrach Gdańska i Gdyni. Widzowie pamiętają go z takich ról, jak Eskalus w „Romeo i Julii”, Jepichodow w „Wiśniowym sadzie”, Eutychian w „Irydionie”, Henryk Cholawicki w „Opętanych”, Hrabia w „Panu Tadeuszu”, Max Brod w „Pułapce”, Ernst w „Cabarecie”, Claude w „Hair” czy Pan Martin w „Łysej śpiewaczce”. Pracował jako aktor z takimi reżyserami jak – Jerzy Jarocki, był również asystentem profesora Jarockiego w Starym Narodowym Teatrze w Krakowie, Adamem Hanuszkiewiczem, Tadeuszem Mincem, Kazimierzem Kucem, Krystianem Lupą, Krzysztofem Babickim, Jerzym Gruzą, Krzysztofem Nazarem, Hanną Polony, Krzysztofem Zalewskim, Ryszardem Majorem, Tadeuszem Bradeckim, Jerzym Stuhrem.

Nie mniejsze sukcesy odnosi jako reżyser w teatrach Warszawy, Gdańska, Gdyni, Poznania, Bielska-Białej, Olsztyna, Kielc, Kalisza. W Teatrze Muzycznym w Poznaniu wyreżyserował spektakle Mayday R. Cooney’a i Akompaniator A. Burzyńskiej. W Operze Bałtyckiej zrealizował m.in. kontrowersyjny spektakl „Wesela Figara” (Nagroda Marszałka Województwa Pomorskiego), „Księżniczkę czardasza” Kálmána i „Normy” Belliniego, inscenizację, za którą otrzymał Nagrodę Artystyczną Marszałka Województwa Pomorskiego. W Teatrze Polskim w Bielsku-Białej wyreżyserował 10 premier na dużej i małej scenie. W Teatrze Wybrzeże zrealizował m.in. „Łysą śpiewaczkę”, graną z ogromnym powodzeniem ponad 100 razy. W Teatrze Dramatycznym w Białymstoku wyreżyserował „Fantom bólu” Sigariewa oraz „Polowanie na łosia” Walczaka. Ostatnie premiery w Bielsku-Białej to: „Piaskownica” M. Walczaka i „Bóg mordu” J. Rezy. Warszawska publiczność mogła oglądać m.in. jego „Akompaniatora” A. Burzyńskiej w Teatrze Syrena, „Romantyków” H. Levina i „Mizantropa” Moliera w Teatrze Dramatycznym, „Kotkę na gorącym blaszanym dachu” T. Williamsa w Teatrze Narodowym – z tym spektaklem w marcu 2014 roku odbył tournee po USA i Kanadzie. Ostatnie premiery to „Imię” Teatru Dramatycznego w Warszawie, scena na Woli, „Kordian” Juliusz Słowackiego w reżyserii Jana Englerta, rola Kardynała – spektakl jubileuszowy z okazji 250 lat istnienia Teatru Publicznego w Polsce, „Kobiety bez znaczenia” A. Benetta w Teatrze Dramatycznym w Warszawie oraz „Plastiki” Mariusa von Mayenburgava także w Teatrze Dramatycznym w Warszawie. W sezonie 2015/16 minęło 35 lat pracy artystycznej i pedagogicznej Grzegorza Chrapkiewicza. Odznaczony Złotą Gloria Artis. Jest profesorem tytularnym, wykładowcą Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza oraz Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie.

 

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj