Kierunek Wschód VIII – festiwal teatralny w Białymstoku

PROGRAM

Festiwalu „Kierunek Wschód VIII”

Kiedy? Od 30 września do 7 października 2024 r.
 Gdzie? Kino Ton, Uniwersyteckie Centrum Kultury

30 WRZEŚNIA 2024 | PONIEDZIAŁEK

godz. 19:00 • „Wujaszek Wania” Antoniego Czechowa, reż. John Blondell, Lit Moon Theatre Company (USA) – Uniwersyteckie Centrum Kultury

1 PAŹDZIERNIKA 2024 | WTOREK

godz. 11:00 • „Wujaszek Wania” Antoniego Czechowa, reż. John Blondell, Lit Moon Theatre Company (USA) – Uniwersyteckie Centrum Kultury

godz. 19:00 • „Skąpiec” Moliera, reż. Tomasz Man, Teatr Dramatyczny im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku – Kino Ton

2 PAŹDZIERNIKA 2024 | ŚRODA

godz. 19:00 • „Hotel Renaissance” Matteo Spiazzi, reż. Matteo Spiazzi, Teatr Miejski w Olicie (Litwa) – Kino Ton

3 PAŹDZIERNIKA 2024 | CZWARTEK

godz. 19:00 • „Hamlet” Williama Shakespeare’a, reż. Kakha Bakuradze, MovementTheatre (Gruzja) – Uniwersyteckie Centrum Kultury

5 PAŹDZIERNIKA 2024 | SOBOTA

godz. 16:00 • „Dokąd zmierzasz, wilku?” (premiera), Moniki Dobrowlańskiej, reż. Monika Dobrowlańska, Fundacja INEXKULT (Białoruś) – Uniwersyteckie Centrum Kultury

20:00 • „Dokąd zmierzasz, wilku?” Moniki Dobrowlańskiej, reż. Monika Dobrowlańska, Fundacja INEXKULT (Białoruś) – Uniwersyteckie Centrum Kultury

6 PAŹDZIERNIKA 2024 | NIEDZIELA

godz. 19:00 • „Hamlet – dzień morderstw” Bernard-Marie Koltès, reż. Marjan Nechak, Narodowy Teatr w Bitoli (Macedonia Północna) – Uniwersyteckie Centrum Kultury

7 PAŹDZIERNIKA 2024 | PONIEDZIAŁEK

godz. 19:00 • „Café 1933” Anna Turlo, reż. Anna Turlo, Teatr Miejski w Pradze (Czechy) – Uniwersyteckie Centrum Kultury

Po każdym spektaklu przewidziany jest panel dyskusyjny z udziałem twórców, aktorów i widzów.

Program festiwalu może ulec zmianie.

Szczegółowy opis wydarzeń 

1) „Wujaszek Wania” – to jedna z najsłynniejszych sztuk Antoniego Czechowa. Ukończona w 1896 roku, należy dziś do ścisłego kanonu klasyki dramatycznej. Spektakl ukazuje złożoną naturę relacji międzyludzkich, splątaną sieć marzeń i rozczarowań. Spektakl w reżyserii Johna Blondella przedstawia „Wujaszka Wanię” jako współczesną opowieść o poszukiwaniu sensu życia i miłości. Reżyser skupia się na psychologicznych aspektach postaci, ukazując ich złożoność i wewnętrzne rozterki. 

2) „Skąpiec” – to komedia Moliera o nadmiernej miłości do pieniędzy. Harpagon, główny bohater sztuki, kocha tak bardzo swoje bogactwo, że nie potrafi się nim z nikim dzielić, nawet z najbliższymi. Zaaranżował córce i synowi małżeństwa „korzystne” tylko dla niego, ale wymyślony przez Harpagona plan się nie udaje. Każde z jego dzieci zakochuje się w kimś innym. Na domiar złego „ktoś ukradł” Harpagonowi skrzynkę pełną złota… Komedia Moliera jest napisana znakomicie – wartkim i dowcipnym dialogiem. Obfituje również w wiele śmiesznych sytuacji. A postaci Molier wykreował po mistrzowsku – są pełnokrwiste, intrygujące i energiczne. Ta ponadczasowa sztuka nadal nas bawi i co warte podkreślenia – wywołuje wrażenie aktualności. 

3) „Hotel Renaissance” – hotele to małe elementy rzeczywistości – miasta w mieście. Często myślimy o hotelu jako o miejscu odpoczynku lub oczekiwania na coś, ale rzadko zastanawiamy się, jak obcy może być pokój hotelowy w naszym codziennym życiu, jak miejsce poza czasem, gdzie możemy spotkać duchy naszej przeszłości. Miejsce, w którym najsilniejsze emocje raz przeżyte mogą powtórzyć się ponownie. A może to właśnie tam, w hotelu, możemy być tym, kim naprawdę jesteśmy? I robić rzeczy, na które nigdy byśmy sobie nie pozwolili na co dzień? Pokój hotelowy z licznymi historiami wplata się we fragmentaryczną narrację. Wygląda jak układanka złożona z doświadczeń życiowych różnych ludzi, których łączy jeden cel: poszukiwanie wolności osobistej. Okres historyczny, w którym rozgrywa się akcja spektaklu, obejmuje ostatni okres reżimu sowieckiego, w którym panowało zupełnie inne niż obecnie postrzeganie wolności. Każdy z nas ma swój hotel, miejsce, w którym jesteśmy, tylko my i nikt inny. 

4) „Hamlet” – ta popularna sztuka Williama Szekspira jest bardzo atrakcyjna. Klasyka zwykle rezonuje z bieżącymi wydarzeniami, czy to historycznymi, czy politycznymi. Dzisiejszy świat wydaje nam się nieco pozbawiony miłości i mniej romantyczny. Hamlet mówi o tym braku miłości, dlatego w sztuce nie widzimy Ofelii. Spektakl niewerbalny jest wystawiany w gatunku mimodramy. Bardzo ważne wydarzenia można przekazać bez słów, zwłaszcza jeśli jest się „teatrem ruchu”.   

5) „Dokąd zmierzasz, wilku?” – Ryna – alkoholiczka, ma około 40 lat. Wraca z Darmstadt do swojej rodzinnej wsi na Polesiu, na Białorusi, na pogrzeb swojej 102-letniej babci. Podczas swojego długiego życia przeżyła dwie wojny, dziewięć zmian władzy i przesunięcia granic w swojej rodzinnej wsi. W strumieniu świadomości, gdzie wewnętrzny monolog wnuczki jest trudny do odróżnienia od monologu babci, pojawia się dawno zapomniany i stłumiony temat: kolonizacja Europy Wschodniej. Pomimo tragicznego przesłania, swoją „bajkę bagienną” Wieżnaweć opowiada z nutą humoru i lekkością. Spektakl jest także scenicznym eksperymentem z wielojęzycznością na scenie. 

6) „Hamlet – dzień morderstw” – sztuka Bernarda-Marie Coltesa, napisana w 1974 rokuinspirowana jest ponadczasowym dziełem Szekspira – „Hamletem”, ale nie jest ani jego adaptacją, ani komentarzem do sztuki Szekspira. To gra na słynnej sytuacji Hamleta: sytuacji, w której każdy wybór prowadzi tylko do śmierci – moralnej, duchowej, fizycznej. To sytuacja metafizycznej pułapki – w której ludzka wolność zostaje zakwestionowana, czyli pytanie o wolną wolę człowieka w momencie, gdy staje on w obliczu własnego ograniczenia do działania, nawet w obliczu swojej śmiertelności jako istoty. Jest to również prawdziwie ludzka sytuacja w codziennych relacjach międzyludzkich, kiedy człowiek w relacji z drugim człowiekiem staje przed wyborem, czy trwać jako istota ludzka (ze wszystkimi potencjalnymi wartościami, które ta istota w sobie zawiera) i umrzeć z ludzką godnością, czy też umrzeć – i moralnie, i duchowo jeszcze przed ostateczną śmiercią dla świata.

7) „Café 1933” – W październiku 2022 r. rosyjscy okupanci zniszczyli pomnik ofiar głodu w latach 1932–1933 w zaatakowanym Mariupolu. Oczywiście. Głód to jeden z fundamentów świadomości historycznej Ukraińców, to przerażająco jednocząca historia, zbiorowa trauma, przykład bezprecedensowego ludobójstwa, którego jasnym celem było zagłodzenie tych, którzy chcą poczuć się częścią odrębnego narodu. W spektaklu dokumentalnym ukraińska reżyserka Anna Turło poprowadzi widzów przez Wielki Głód na Ukrainie poprzez konkretne ludzkie losy, autentyczne sceny i dialogi, a także przykłady menu z epoki. Przyjmijcie zaproszenie do wyjątkowo zastawionego stołu w nasyconej Europie, gdzie rozpocznie się podróż, która przeniesie nas przez historię do najciemniejszych czasów, o których oczywiście nie należy zapominać. Spektakl odbywa się w języku czeskim z ukraińskim akcentem.