Jan Chojnacki i przyjaciele: Voo Voo, Wovoka i Paddy Milner na SBF 2015

Był to na pewno najdłuższy jak dotąd koncert otwarcia Suwałki Blues Festival, a niektórzy odważnie twierdzą, że i najlepszy. Ósma edycja muzycznego wydarzenia rozpoczęła się od zróżnicowanej stylistyki, począwszy od transowych brzmień, przez boogie woogie, aż po konwencję „szamańską”.

Autor: Iwona Danilewicz

„Bielszy Odcień Bluesa” to trójkowa audycja założona 40 lat temu przez Jana Chojnackiego i Wojciecha Manna. Te czterdzieści lat nie minęło jak jeden dzień – dziennikarze muzyczni konsekwentnie „wychowywali” swoich fanów i przez dekady rozbudzali fascynacje muzyką z różnych części globu. Jan Chojnacki w czwartek, 9 lipca w Suwalskim Ośrodku Kultury zapowiedział, że będzie to „dobry wieczór bluesa”. Nie pomylił się.

Dziennikarz muzyczny pojawił się na scenie SOK w koszulce festiwalu, przesyłając w świat bluesowe pozdrowienie. Bracia i siostry – ci zgromadzeni w sali koncertowej, i ci – słuchający radia, świętowali razem z Janem Chojnackim. – Czuję się jak wśród przyjaciół – powiedział Chojnacki, otwierając główny koncert Suwałki Blues Festival 2015. Dziennikarz tego samego wieczoru odebrał z rąk Czesława Renkiewicza, prezydenta miasta statuetkę Mecenasa Kultury Suwałk, wysłuchał, jak brzmi panegiryk na jego cześć, a potem zaprosił wszystkich w wielogodzinną podróż przez morze muzyki.
Suwałki Blues Festival 2015 rozpoczął koncert zespołu „Wovoka”. Obok tego składu nie można przejść obojętnie. Wie to każdy, kto choć raz miał okazję usłyszeć ich na żywo. Tak było i w tym przypadku. Mewa Chabiera i jej niepokojący wokal już brzmiał w tej części Polski. Zaprzyjaźniony z sejneńskim „Pograniczem” Raphael Rogiński występował w Sejneńskiej Spółdzielni Jazzowej nie raz – grał tam też z zespołem „Wovoka”. Inspiracja osobą indiańskiego mistyka i twórcy „Ghost Dance” jest wyczuwalna w twórczości zespołu bardzo wyraźnie. W Suwałkach skład „Wovoki” zagrał kawałki z nowego albumu „Sevastopolis”.

Po nich na scenie pojawił się szkocki wirtuoz klawiszy – Paddy Milner, którego publiczność miała okazję usłyszeć na SBF. Milner uratował sytuację, gdy Jack Bruce Band musiał w Suwałkach wystąpić bez Jacka Bruce’a. Paddy Milner zasiadł przy fortepianie, zagrał z ikrą, a nawet zachęcił publiczność do śpiewu. Nic dziwnego, że mówi się o nim, iż jest najlepszym europejskim pianistą bluesowym.

Po przerwie rozpoczął się koncert transmitowany na antenie „Trójki” – Voo Voo z towarzyszeniem w wybranych kompozycjach Suwałki Gospel Choir. Zespół sięgnął po materiał z ostatniego krążka „Dobry wieczór”, obchodząc nie tylko 40-lecie audycji Chojnackiego, ale i 30-lecie własnego istnienia. Nowa płyta opisywana jest przez krytyków muzycznych jako najbardziej „szamańska” w dyskografii zespołu. Są na niej kawałki transowe, ale są i charakterystyczne ballady. W Suwałkach w improwizowanych utworach do męskich, dobrze znanych głosów, dołączył jeszcze jeden – Anny Szafranowskiej, założycielki Suwałki Gospel Choir, przebijający się przez warstwę dźwięku płynącego ze sceny.

Dobrze było znów po latach usłyszeć w Suwałkach Voo Voo na żywo. Gdy zespół grał u nas ostatnim razem – zaprezentował się w innych klimatach. Grupa Voo Voo została zaproszona w 2007 roku do udziału w Letnim Filharmonii „Aukso” na Suwalszczyźnie. Zespół zagrał wtedy utwory z płyty „Voo Voo XXI”, towarzysząc orkiestrze Marka Mosia w auli PWSZ.

W trakcie koncertu, który zakończył się tuż przed północą, wystąpili też Jan Gałach i Bartek Łęczycki.

Program festiwalu dostępny jest na stronie Niebywałych Suwałk – w kalendarium i na oficjalnej stronie Suwałki Blues Festival.

Fot. Niebywałe Suwałki – Marcin Tylenda i Marcin Wasilewski