Reklama

Nowy cykl na naszej stronie – „Wymiary wyobraźni”

Data:

- Reklama -

Z ogromną radością zapowiadamy zupełnie nowy cykl na portalu „Niebywale Suwałki”, który w pełni będzie dedykowany Wam, naszym niezwykłym czytelnikom! Jesteśmy pełni podziwu dla Waszej kreatywności i niezgłębionego talentu, dlatego teraz nadszedł czas, abyście mogli podzielić się swoją twórczością z innymi.

Chcielibyśmy ogłosić inaugurację naszych „Wymiarów wyobraźni” – specjalnej rubryki, w której każdy z Was będzie mógł zadebiutować jako pisarz, poeta, artysta związany z twórczością wizualną. Wasze teksty literackie, proza, poezja, czy też opowiadania, niezależnie od długości, gatunku czy tematu, będą mogły (w całości lub fragmentach) zostać opublikowane na naszym portalu.
Zapraszamy Was, drodzy czytelnicy, do przesyłania swoich prac na adres redakcja@niebywalesuwalki.pl. Nie możemy się doczekać, aby poznać Was lepiej i zanurzyć się w Waszych historiach!
Rozpocznijmy już dzisiaj tę niesamowitą podróż przez „Wymiary wyobraźni”!

Wasza twórczość dostępna będzie na stronie CYKLE, w dziale:

W POGONI ZA PASJĄ.


Na początek prezentujemy wiersze autorstwa Agnieszki Sadowskiej:
"Lustro"
Wspomnienia rozbite na kawałków tysiące
Ranią
W każdym historie zaklęte co korzeniami swymi serca sięgają.
Część wydłubać karkołomnie próbujesz lecz przeszłość wszystkiemu z podwójną siłą
wtóruje.
Ranisz swe palce w krwi słodkiej smakując.

Nie zapomnisz choć bardzo by serce tego chciało.
Lustro odbija co zobaczyć zdołało wyświetla w głowie projekcje bez końca.
W modlitwach nocą szeptanych o amnezję błagasz.

Boże chce zacząć wszystko od białego początku.
Tabula rasa doświadczeniem splamiona.
Pan czasu cofnąć tego nie zdoła
Klepsydra leży przewrócona.
I słyszysz te głosy ciepłe radosne, że nowy dzień kolejną szansą.
Tak owszem lecz co gdy ty straciłeś tę swoją ostatnio?
Żaden już dzień tej samej szansy przywołać nie zdoła.
Próbujesz bo tak działa Twoja silna wola.
"Małe miłostki"
Spojrzenie w oczy smutne puste
Miłostki małe
Gorącego ciała dotyk zimny
Oddechy szybsze
Środek wypełniony.

Szukając sensu
Szukając drogi
Patrzymy razem choć obcy sobie.
Kim jesteś nieznajomy?
Ile oczu ku Tobie zwróconych już było?
Ilu z nich miłości zaklęcia do uszu szeptałeś?
W nocy miłosnych uniesień
W nocy motyli tańcu.
By słońcach promieniach wstydu resztki spalić,
By tej przerażającej pustki przed sobą nie obnarzyć.
Wkładamy w usta protezy miłości,
W głowy myśli wzniosłe.
Oczy chciwe, serca zlęknione cierpiące.
Czy mit to, że z połowy jedynie się składam?
Próżno szukać drugiej gdy kompas serca niedomaga.
A może niedoskonałą całością jestem?
Włos dzielić na czworo,
Duszę na dwoje by sens w bezsensie odnaleźć
To ludzkie – to moje – bezpieczne – znajome.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj

Udostępnij:

Reklama

Najczęściej czytane

Przeczytaj więcej
Powiązane