Suwalczanin z urodzenia, krakowianin z wyboru, który ukochanym niebem określa niebo północy, a w swojej poezji często odwołuje się do stron rodzinnych – Leszek Aleksander Moczulski był głównym bohaterem wtorkowego popołudnia w Muzeum im. Marii Konopnickiej. Jego dorobek twórczy został zaprezentowany na wystawie ”Nie nicość, nie nicość, nie nicość. A Miłość, a Miłość, a Miłość”.
To co się kocha na zawsze zostaje w sercu, w pamięci, w myśli… – to tylko wyjątek z listu, który do Jerzego Brzozowskiego, dyrektora Muzeum Okręgowego w Suwałkach skierował poeta. Otwarcie wystawy literackiej w oddziale placówki przy ul. Kościuszki 31 było połączone z mocą wzruszeń i wspomnień. Leszek Aleksander Moczulski złożył listownie podziękowania także na ręce Zbigniewa Fałtynowicza – za przygotowanie wystawy, ale także za niezwykłą znajomość twórczości pisarzy związanych z Suwalszczyzną.
Jubileusz podwójny
Urodzony w Suwałkach poeta świętuje w tym roku 75. urodziny. W tym roku 40-lecie działalności obchodzi także Muzeum im. Marii Konopnickiej. Jak zapowiada Jerzy Brzozowski – punkt kulminacyjny planowanych uroczystości planowany jest na 23 sierpnia. Póki co jednak, do Suwałk przyjedzie poeta, któremu została poświęcona najnowsza wystawa w Muzeum im. Marii Konopnickiej. Swoją wizytę zapowiedział w połowie czerwca.
Leszek Aleksander Moczulski ma swoim dorobku wiele tomów poezji, ale i wkład w rozwój muzyki polskiej. Słowa napisanych przez niego piosenek śpiewali „Skaldowie”, Czesław Niemen, Marek Grechuta, Jan Kanty Pawluśkiewicz, Grzegorz Turnau. We wstępie do tomu „Antologia”, zawierającego wiersze Moczulskiego, Bronisław Maj porusza temat połączenia muzyki i słów. Pisze: „Któż z nas nie nucił kiedyś, nie powtarzał po wielokroć, w najprzeróżniejszych momentach i sytuacjach tych fraz: Cała jesteś w skowronkach…, Kto pierwszy szedł przed siebie, I kto pierwszy cel wyznaczył…, Ludzie, zejdźcie z drogi, bo listonosz jedzie… Te, i co najmniej kilka jeszcze, poetyckich fraz, „skrzydlatych słów”, dostąpiło niezwykłego, bezcennego i bardzo rzadkiego przywileju: wrosło we współczesną polszczyznę, nawet tę kolokwialną, codzienną, stały się jej powszechnie znanymi i używanymi idiomami, naszym wspólnym dobrem… I jak to bywa z takimi słowami, czasami wypowiadamy je, nawet nie wiedząc, nie pamiętając, że – choć powszechne jak przysłowia – to przecież nie są one, jak przysłowia, anonimowe: mają swojego autora Jest nim właśnie (…) Leszek Aleksander Moczulski”.
Urok wierszy Leszka Aleksandra Moczulskiego docenili też najmłodsi. Pod koniec czerwca 2012 roku Grzegorz Bogdan z uczniami Szkoły Muzycznej I i II st. w Suwałkach zaprezentował program artystyczny zatytułowany „Do kogo biegniesz, do kogo się śmiejesz?” , oparty na poezji dla dzieci tego autora i muzyce własnej kompozycji. Więcej o projekcie w artykule: Muzyka na skrzydłach dziecięcej radości.
Kubki trzy
Absolwent Publicznej Szkoły Powszechnej nr 1 w Suwałkach został uhonorowany przez suwalskie Muzeum w jeszcze jeden sposób. Niewielkie wydawnictwo „Kubek”, stało się przyczynkiem do połączenia trzech wierszy w jednym tomie. Interpretacje i konotacje opisał Waldemar Smaszcz, który w tekście „o, najpiękniejsze godziny” tłumaczy czytelnikom, jaki związek maja: „Złoty kubek” Teofila Lenartowicza, „Kubek” Marii Konopnickiej i „Kubek” Leszka Aleksandra Moczulskiego. – Trzy wiersze bliskich sobie, choć tworzących w różnym czasie poetów z kubkiem na pierwszym planie. Każdy z wierszy jest inny, a jednak wiele je łączy. Przenikają się, dopełniają, mienią się wszystkimi kolorami, uwodzą magią słowa i linią melodyczną, zaskakują znaczeniami – tłumaczy Waldemar Smaszcz.
„Kubek” potrójny i wieloznaczny można nabyć w Muzeum im. Marii Konopnickiej w Suwałkach.
Leszek Aleksander Moczulski – poeta, autor książek dla dzieci i tekstów piosenek – ur. 18 lutego 1938 w Suwałkach. Uczęszczał do Publicznej Szkoły Powszechnej nr 1 (obecnie Gimnazjum nr 1) i Szkoły Ogólnokształcącej Stopnia Podstawowego i Liceum TPD (obecnie Liceum Ogólnokształcące im. Marii Konopnickiej nr 1). W 1956 rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Po ich ukończeniu z Krakowem związał się na stałe. W czasie studiów rozwijał działalność kulturalną i literacką. Był współzałożycielem Teatrzyku Piosenki UJ i Teatrzyku Sowizdrzał. Zadebiutował wierszem Jesień w 1960 w „Dzienniku Polskim”. W 1962 wydał tomik Próba porównania (wspólnie z M. Czumą, W. Faberem i B. Szymańską), w którym zamieścił 15 wierszy. Oprócz twórczości poetyckiej zajmował się pisaniem tekstów piosenek, głównie dla zespołu Skaldowie. Współpracował z grupami muzycznymi Anawa oraz Dżamble. Za piosenki otrzymał wiele nagród. Współtworzył jednodniówkę studentów Krakowa „Kurier Akademicki” (1963–1966), a następnie ogólnopolskie pismo „Student”. W 1971 wydał tomik Nawracanie stracha na wróble (nagrody: „Peleryny” i im. Andrzeja Bursy). W 1969–1975 pracował w Ośrodku Krakowskim Telewizji Polskiej. W 1973–1975 związany był także ze studenckim Teatrem STU (m.in. spektakl Exodus w reż. Krzysztofa Jasińskiego). Od 1983 współpracował z przygotowywanym poza cenzurą czasopismem mówionym „NaGłos”. W 1989 opublikował w Suwalskim Towarzystwie Kultury tom Odwitania z Suwalszczyzną, który zawierał wiersze nawiązujące do miasta i krainy dzieciństwa, zaś w 1992 – Księgę psalmów dla dzieci małych i dużych, na kanwie których Jan Kanty Pawluśkiewicz stworzył oratorium Nieszpory ludźmierskie. Napisał (1992) cykl kolęd pt. Moje Betlejem (muz. Jacek Zieliński, wyk. Skaldowie). Ogłaszał także utwory dla dzieci. W 1997 otrzymał doroczną nagrodę Fundacji im. Alfreda Jurzykowskiego w dziedzinie literatury przyznawaną przez Polski Instytut Naukowy w Nowym Jorku. Opublikował zbiory poezji: Narzędzia i instrumenty (1978), Oddech (1979), Powitania (1983), Pozdrowienia (1990), Wiersze (1995), Elegie o weselu i radosne smutki (1996), Jej nigdy za późno (2003), Otwierasz wolno moje oczy: kantyczki (2003), Notatki pisane na skrawku ciemności o miłości (2004), Między (2009), a w 2012 obszerny wybór – Antologia w serii Poezja Polska (wyd. Hachette Polska). Jest autorem tekstów do kompozycji oratoryjnych Jana Kantego Pawluśkiewicza: Przez tę ziemię przeszedł Pan (2005) i Radość miłosierdzia (2009). Był dwukrotnym laureatem miasta Krakowa w dziedzinie kultury (1975 i 2012 – za całokształt twórczości). 17 lutego 2013 roku został odznaczony srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
Fot. Niebywałe Suwałki
