Starość nie radość? „Kalejdoskop” dojrzałości

I jak tu wierzyć w te słowa, gdy kilkanaście osób w wieku 60+ powtarza ze sceny: „Jestem szczęśliwy/jestem szczęśliwa”? Aktorzy amatorskiego teatru, którzy przyjechali do Białegostoku ze spektaklem „Teraz jest czas” w reżyserii Mikołaja Mikołajczyka, z radością korzystają z danego im „drugiego życia”.

„Dom Polski” w Zakrzewie to przystań członków Zespołu Śpiewaczego „Wrzos”. Zgraną grupę tworzą: była bibliotekarka i księgowa, były pułkownik, były wójt, były naczelnik poczty. Są też wdowy, wieloletnie mężatki i wieloletni mężowie, ludzie z bagażem doświadczeń, po przejściach. W sumie 15 osób (z powodu operacji jednego z aktorów podczas białostockiego „Kalejdoskopu” występ odbył się w niepełnym składzie). Kapitanem tego niezwykłego okrętu jest Mikołaj Mikołajczyk, który z emerytami i rencistami znalazł wspólny język. Nikt nie przypuszczał, że ten były tancerz – solista Teatru Wielkiego w Poznaniu z przedstawicielami starszego pokolenia nawiąże nić porozumienia, stworzy bliskość widoczną na scenie.

– Spektakl zrealizowany w ramach projektu „Wielkopolska: Rewolucje” okazał się eksperymentem dla obu stron – przekonywał Henryk Szopiński, towarzyszący w Białymstoku aktorom animator kultury z „Domu Polskiego” w Zakrzewie. Aby jednak doszło do stworzenia sztuki w takiej formie, zarówno reżyser, jak i aktorzy, musieli przejść długą drogę, wyzwolić się od niepokojących myśli: „co ludzie powiedzą”, nabrać do siebie dystansu. Niektórzy poddali się presji i zrezygnowali, sądząc, że nic dobrego ich już nie czeka. Inni podjęli wyzwanie. Dzięki ich odwadze, bo jej wymagał udział w niekonwencjonalnym spektaklu, po dwóch stronach sceny o uczuciach, starości, szczęściu, własnych doświadczeniach i prawdziwych emocjach mówią: tancerz w trykocie i ludzie w wyjściowych strojach – kwiecistych sukienkach, białych koszulach, pod krawatem. A mówią własnymi słowami, a także cytując fragmenty tekstów: „Starość jest piękna. Manifest przeciwko kultowi młodości” Esther Vilar w przekładzie Bożeny intrator; „List do Przyjaciół” Gabriela Garcii Marqueza w przekładzie Zdzisława Jana Ryna.

Sztukę niezwykłą, czyli „Teraz jest czas” widzieli już mieszkańcy Zakrzewa, Poznania, Warszawy. Dzięki inicjatywie organizatorek „Kalejdoskopu” – także mieszkańcy stolicy województwa podlaskiego, którzy zaraz po spektaklu trafili na poczęstunek. Zagrany po raz ósmy spektakl był okazją do podziękowań i degustacji przysmaków z powiatu złotowskiego w Wielkopolsce.

O Zespole Śpiewaczym „Wrzos” i Mikołaju Mikołajczyku z pewnością jeszcze usłyszymy. Amatorska grupa teatralna wystąpi podczas Festiwalu Teatralnego „Malta”. W planach jest tworzenie kolejnego spektaklu – „Noce i dnie” z udziałem profesjonalnych aktorów. Jednym z nich ma być Adam Ferency. Do współpracy po raz kolejny zostanie zaproszony Zbigniew Kozub, który przy „Teraz jest czas” odpowiadał za opracowanie muzyczne.

Prawicie nam komplementy,

że wyglądamy młodo.

Dlaczego mamy wyglądać młodo, skoro jesteśmy starzy?

Boicie się starości,

wstydzicie się jej każdego dnia coraz bardziej,

a tymczasem

trwacie, rozmawiacie, więdniecie – dokładnie jak wszyscy

Dokładnie jak my.

(Esther Vilar, Starość jest piękna. Manifest przeciwko kultowi młodości, przeł.: Bożena Intrator)

 Program białostockiego „Kalejdoskopu” można sprawdzić na stronie naszego kalendarza. Festiwal potrwa do 8 kwietnia. Więcej o idei wydarzenia w artykule poniżej.

Fot. Niebywałe Suwałki