W pracowniach sejneńskiego „Pogranicza” można zdobyć wiele praktycznych umiejętności. Przykładem takich działań, zakorzenionych w kulturze i tradycji, jest choćby nauka tkactwa.
Na podst. informacji prasowej, Urszula Wasilewska.
Po zaproszeniu uczestników do tkania sejpaka odbyły się pierwsze zajęcia. Rozpoczęły się w maju wprowadzeniem w bogate tradycje tkactwa i rękodzieła regionu ze szczególnym naciskiem na technikę sejpaka i jego specyfikę.
Uczestnicy warsztatów odbyli dwie podróże – pierwszą do Żegar, gdzie w domowej pracowni Mistrzyni Małgorzata Huścio zaprezentowała i omówiła swoje bogate zbiory tkanin wykonanych różnymi technikami. Część z nich to bardzo stare prace jej mamy i babci. Duża liczba prac to efekty współpracy z twórczyniami ludowymi z Sejneńszczyzny.
Następną podróżą była wyprawa do Puńska i zwiedzanie Muzeum Etnograficznego „Stara Plebania”. Zbiory muzeum zaprezentowała grupie Anastazja Sidor. Etnografka opowiedziała o zgromadzonych, bogatych zbiorach muzeum, omówiła sylwetki najbardziej znanych twórczyń litewskich wykonujących głównie sejpaka. Po prelekcjach i prezentacjach Małgorzata Huścio wprowadziła uczestników w tajniki działania znajdujących się w Pracowni Tkania krosien ludowych (jest ich aż pięć). Pokazała sposób naniesienia nici osnowy na krosna oraz zaprezentowała działanie snowadła, na którym powstała nić osnowy. Osoby biorące udział w projekcie wspólnie przygotowały tzw. warkocz z nitkami osnowy. Będzie on nakładany na krosna. Z zakupionych do zadania nici, uczestnicy zaczęli pierwsze, praktyczne, próbne tkaniny na krosnach.
Fot. Pracownia Tkania
